Adèle Bloemendaal | en

8    0

Maria Adèle Hameetman, known as Adèle Bloemendaal (Amsterdam, The Netherlands, January 11, 1933 - January 21, 2017) was a Dutch actress, comedian and singer.

After the divorce, in 1957, from her first husband she continued to use his last name. Bloemendaal originally performed with her own name Adèle Hameetman, and later for a short time as Adèle Hamé.

Born in the "Jordaan" Amsterdam, Bloemendaal is seen by many as a "liberated woman", who controlled nearly all facets of the theater from serious dramas to carnival hitsongs. She won the "Gouden Harp" (Golden Harp), awarded annually to Dutch musicians for their entire oeuvre and an "Edison", a prestigious Dutch music award.

She lived her entire life in Amsterdam.

Adèle Bloemendaal, geboren als Adèle Maria Hameetman, (Amsterdam, 11 januari 1933 -21 januari, 2017) was een Nederlands actrice, cabaretière en zangeres. Na echtscheiding in 1957 van haar eerste man, bleef ze zijn achternaam gebruiken. Aanvankelijk trad ze op onder haar eigen naam Adèle Hameetman, later ook nog korte tijd als Adèle Hamé.

Adèle Bloemendaal trouwde na haar eerste huwelijk met de acteur en zanger Donald Jones (1932-2004), met wie ze in 1963 een zoon kreeg: John Jones.
In 1946 speelde Adèle in het amateurcabaret De Kijkdoos van Leen Jongewaard. In het begin van de jaren '50 werden Adèle en Leen ontdekt door de directie van toneelgroep Puck (Egbert van Paridon). In 1953 maakten beiden daar hun debuut als beroepsacteurs.
In 1958 begon ze bij cabaret Lurelei en vanaf deze tijd tot het begin van de jaren '70 werkte ze mee aan diverse toneel- en theaterproducties waaronder het Toneelgezelschap Arena, het Leidseplein Cabaret o.l.v. Jaap van de Merwe, het Toneelgezelschap Johan Kaart, het Cabaret Johnny Kraaykamp, het Cabaret Albert Mol, en de Toneelgroep Ensemble. In 1968 speelde ze een ontroerende rol in de theaterproductie Het leven van Bertolt Brecht. Samen met Gerard Cox en Frans Halsema speelde ze in 1969 het cabaretprogramma Met blijdschap geven wij kennis.
In 1967 verscheen haar eerste solo-LP met de titel Aaahdèle en in 1968 verscheen haar tweede LP Laat mij nu maar begaan.
Nadat Adèle in 1960 haar televisiedebuut gemaakt had met Alle gekken kijken met het Leidsepleincabaret, kreeg ze 1969 haar eigen televisieshow, De Adèle Bloemendaal show, onder regie van Rob Touber. Vervolgens was ze onder meer te zien in de televisieseries 't Schaep met de 5 pooten (1969), Citroentje met suiker (1973), Dat ik dit nog mag meemaken (1975-1978), De Brekers (1985+1988), In de Vlaamsche pot ( 1991-1995) en Het zonnetje in huis (2000).
Adèle verscheen in vele speelfilms waaronder Naakt over de schutting (1973) en Op de Hollandse toer (1973) met Wim Sonneveld. In 1989 speelde ze, samen met Arjan Ederveen, Tosca Niterink en Marco Bakker in de Theo & Thea film Theo & Thea en de ontmaskering van het tenenkaasimperium. Deze film was zeer succesvol.
Sinds het begin van de jaren '80 heeft Adèle een aantal zeer succesvolle one-woman-shows gemaakt, zoals Adèle’s Keus, Adèle in korte broek, Adèle in Casablanca en Adèle op de Orinoco.
In 2003 speelde ze samen met Ellen Vogel in de VPRO-komedie Oude Koeien.
Nadat ze problemen kreeg met haar gezondheid, trok Adèle Bloemendaal zich terug uit de publiciteit om zich te kunnen richten op andere dingen. Ze geniet, na meer dan vijftig jaar op de planken te hebben gestaan, van haar kleinkinderen en de rust. Sporadisch is ze nog te zien op televisie. In oktober 2006 maakte ze haar opwachting in Mooi! Weer De Leeuw, waar ze met Paul de Leeuw het lied Jaloezie zong. Op 21 november van dat jaar trad ze nog één keer op in Carré.
Eind 2006 begon de KRO met het uitzenden van een remake van de serie 't Schaep met de 5 pooten. Daarin was ze in december te zien als Rooie Rita in de aflevering Het zal je kind maar wezen. Van de serie verscheen een soundtrack-cd, waarop Bloemendaal te horen is. .