安室奈美恵 | pl

Namie Amuro (jap. 安室奈美恵, ur. 20 września 1977) - japońska gwiazda muzyki pop z Okinawy. Jedna z najpopularniejszych piosenkarek w Japonii z 27 milionami sprzedanych płyt.


Urodzona 20 września 1977 roku w Naha (Okinawa, Japonia), Namie Amuro nie miala niczego, co pomogłoby jej w zostaniu piosenkarką. Jej rodzice rozwiedli się, kiedy miała 3 latka, opiekowała się nią mama. Rodzina Amuro żyła skromnie i właśnie wtedy Namie zaczęła myśleć o zostaniu hostessą. Kiedy miała 10 lat, odkryto Yoshie Hayakasa, pierwszą studentkę Szkoły Aktorskiej na Okinawie, która została zauważona. Namie Amuro postanowiła iść jej śladami i wstępuje w progi tej samej szkoły aktorskiej, co jej idolka. Każdego dnia miała do pokonania 2 godziny drogi pieszo, żeby uczęszczać na zajęcia w tej szkole. Pierwszym zamiarem Namie było zostanie piosenkarką, ale szybko przekonała się że śpiewanie nie wystarcza... musi jeszcze nauczyć się tańczyć. Swój talent 12-letnia Namie miała okazję pokazać wszystkim wygrywając wiele konkursów TV, pokonując Minako Ameku (do tej pory niezwycieżoną).

Prawdziwa kariera Namie zaczęła się w 1992 roku kiedy to podjęto decyzję o wcieleniu jej w szeregi grupy muzycznej złożonej z najbardziej utalentowanych studentek. Grupę nazwano Super Monkey's, a jej skład to: Namie Amuro, Minako Ameku, Nanako Takushi, Hisako Arakaki i Anna Makino.

Ich pierwszym singlem wydanym pod szyldem Toshiba Emi był 'Koi-no cute beat'. Piosenka nie odbiła się zbyt głośnym echem na rynku. Grupa przeniosła się do Tokyo, lecz w tym samym czasie Anna Makino z powodów osobistych opuściła grupę. Zespół zmienił nazwę na "Super Monkey's 4". Córka dyrektora Szkoły Aktorskiej jest dzisiaj jedną z profesorek tej szkoły.

Wydano dwa single: "Dancing Junk", "Aishite masukatto" nakręcono parę reklam, ale nic nie prognozowało rychłego sukcesu. Po wydaniu czwartego singla: 'Paradise train', Hisako Arakaki zostaje wymieniona na Rino Nakasone. Grupa znowu zmieniła nazwę na Blue_Light_Colorz_PDT_18 i od tego momentu dziewczyny występowały jako: 'Namie Amuro with Super Monkey's'. Rzecz zaczęła się zmieniać po wydaniu piątego singla ("Try me"), Rino Nakasone opuszcza grupę, a zamiast niej możemy od tej pory słuchać Reina Miyauchi i Ritsuko Matsuda. "Try me" okazał się wielkim hitem i cały zespół w końcu zostaje zauważony. Zaproszono dziewczyny nawet na Kouhaku Utagussen (jadne z najbardziej prestiżowych imprez muzycznych w Japonii do dzisiaj).

Kolejne single (tzw. Eurobeat-wzorowane na modnym w tamtych czasach euro dance- np dr alban, Dj bobo) "Taiyo no season" i "Stop the music" uważa się za kolejny krok ku popularności grupy. Od tamtej pory reszta dziewczyn tylko tańczy przy Namie.

Solowa kariera Namie Amuro rozpoczęła sie w 1995 roku. Namie skontaktowała się z producentem Tetsuya Komuro, który umożliwił jej podpisanie kontraktu z Avex Trax - firmą fonograficzną z którą Namie współpracuje do dzisiaj. W międzyczasie Inako Ameku, Nanako Takushi, Reina Miyauchi and Ritsuko Matsuda rozpoczynają działalność nowej grupy: Musical Active eXperience aka Max.

Namie pod skrzydłami Tetsuya Komuro bardzo szybko została okrzyknięta królową popu. Jej single (w stylu dance) podbijają listy przebojów jeden po drugim. Począwszy od "Chase the chance" single Amuro sprzedawały się w milionach. Jej pierwszy solowy album "Sweet 19 blues" sprzedał sie w liczbie 3,7 miliona kopii! Ta płyta była najlepiej sprzedanym albumem w Japonii w tamtych czasach.

Namie została najmłodszą wokalistką która kiedykolwiek otrzymała Japan Award, a bilety na jej koncert wysprzedawano w pól godziny. W wieku 19 lat stała sie żywą legendą. Przez fanów nazywana byla Amuraa. Była wszedzie: TV, prasa, reklamy (np. Mistio, Sea Breeze, Visee) gadżety od papeterii po długopisy, gry video (Amuro Namie digital dance mix-dostepny na platformie Sega Saturn) filmy fabularne ("That's cunning? Shijou saidai no sakusen!" występuje: Tatsuya Yamaguchi, TOKIO).

Specjalnościa Namie Amuro jest to że wykonywała i ciągle wykonuje wszystkie style muzyczne. Rok 1997 i drugi album "Concentration 20" jest na to świetnym dowodem. Od reggae do rocka od rapu po pop. Piosenka "Can you celebrate?" została okrzyknięta najlepszą piosenką roku.

Wszesień i październik 1997 są szokiem dla prasy i publiczności piosenkarki. We wrześniu Namie ścina swoje długie włosy. Komentuje to tym że "chce uwolnić swoje myśli". W październiku Namie wychodzi za mąż. Jej ukochanym jest Masaharu Maruyama (Sam znany z TRF), ogłasza również światu ze jest w 3 miesiącu ciąży.

19 kwietnia 1998 rodzi synka którego nazywa Haruto.

31 grudnia 1998r Namie powraca! Wykonuje "Can you celebrate?" na Kouhaku Utagussen show. Jej "come-back" singiel to "I have never seen". Jej popularnośc poważnie podupadła ale Namie nie przejmuje się tym. Niestety kolejne wydarzenia sprawiają jej dużo bólu. 17 marca 1999 umiera jej dziadek, tego samego dnia wydany zostaje "Respect the power of love". Jej mama Emiko Taira zostaje zamordowana. Namie poważnie myśli o zakończeniu swojej kariery, ale pamięta o tym jak mama była z niej dumna podczas pierwszych sukcesów, od tego czasu postanawia śpiewać ku pamięci swojej mamy. "Toi et moi", jej trzeci singiel po powrocie na scenę, zostaje piosenką kończącą "Pokemon the movie". Ponieważ Namie nie chciała robić piosenki na potrzeby anime "Toi et moi" nie znalazł się na żadnej z jej płyt.

Październik 1999: wydany zostaje "Something about kiss". Producentem piosenki jest znany amerykański muzyk Dallas Austin. Pierwszy raz Namie śpiewa R&B. Zawsze lubiła ten styl. Możemy się o tym przekonać oglądając jej clipy z lat 1996-1997. Zawsze w tle występowali czarnoskórzy tancerze. Namie próbowała dodać trochę "Czarnego brzmienia" swoim piosenkom poprzez rap albo reggae (Don't wanna cry, Joy, Storm, Me love peace!!)

Rok 2000 jest bardzo szczęśliwy dla piosenkarki. Po wydaniu "Gennius 2000" Namie przygotowuje się do koncertów w USA. Dostała również propozycję zaśpiewania dla G8 z najlepszymi muzykami na świecie. Piosenką wyprodukowana na potrzeby G8 jest "Never End".

Pod koniec roku wydaje "Break the rules". Płyta stylizowana jest na R&B.

W 2001 roku wydany zostaje "Say the word". Ludzie mówili ze chce z tą piosenką podbić USA, ale okazało się to tylko plotką. Jest to pierwsza piosenka całkowicie napisana przez Namie.

Pod koniec roku Namie oraz inne gwiazdy japońskiego popu: BoA, Kumi Koda, Ayumi Hamasaki, Keiko (Song+Nation project) nagrywają płytę. Promują ją trzy single. Dochód ze sprzedaży albumu zostaje przeznaczony na pomoc ofiarom z 11 września 2001. Namie śpiewa razem z panem Verbal (m-flo) a piosenka nazywa sie "lovin' it".

W 2002r wydane zostają tylko dwa single: "I will" oraz "Wishing on the same star". Ta druga piosenka jest coverem piosenki napisanej przez Diane Warren.

18 czerwca Namie pojawia się we wszystkich gazetach. Piosenkarka rozwodzi sie ze swoim mężem. Nie przeszkadza jej to w wychowywaniu synka. Para Namie-Sam dalej mieszka w jednym bloku...tylko na różnych piętrach.

W 2003r Namie powraca wraz z wielkim projektem Suite Chic - praca zbiorowa paru gwiazd japońskiego R&B i hip-hopu gdzie Namie jest głosem przewodnim. Takie sławy jak Zeebra, Dabo, Muro, Ryosuke Imai ou Michico to tylko cześć projektu. Namie zmienia styl. Już nie jest słodką dziewczynką. Przeistoczyła się w dojrzałą kobietę pełną seksapilu. Po sukcesie płyty "when pop hits the fan" Suite Chic, Namie wydaje trzy single: "shine more" (5 marca) który niestety odbija się bez echa, "put 'em up" (16 lipca) niesamowity boom na nowy image i w końcu "So crazy" (17 października) który okazuje się ogromnym hitem. Dzięki tej piosence Amuro po raz kolejny zostaje zaproszona na Kouhaku Utagussen show.

10 grudnia 2003r wydana zostaje nowa płyta: "Style".

Na początku 2004r. zachęcona sukcesem "so crazy" Namie kręci reklamówkę której podkład muzyczny ("alarm") zwiastuje jej nowy singiel. Premiera singla "alarm": 17 marca. Nowa piosenka Namie całkiem nieźle radzi sobie na listach przebojów (najwyższa pozycja: 6). Na początku kwietnia piosenkarka rusza w dużą trasę koncertowa do Taiwanu. Jej następny singiel "all for you" jest zarazem openingiem nowego japońskiego serialu obyczajowego. Singiel bije rekordy popularności (91 tys sprzedanych kopii)... .