Glam rock (rzadziej jako glitter rock) - styl w muzyce rockowej.
Angielskie słowo glamour oznacza - urok, czar, blask, przepych. Właśnie te dwa ostatnie znaczenia najlepiej określają ten styl w muzyce rockowej. Przepych stał się nieodłączną cechą rocka od początków rocka psychodelicznego. Nawet poważni artyści rockowi ulegali temu trendowi. Na przykład Rick Wakeman zwykł zakładać na koncertach długą po kostki szatę utkaną z tysięcy srebrnych cekinów. Pragnienie oczarowania widza stało się nieodłącznym celem rockowych przedstawień. Trend ten został przerwany dopiero przez punk rock. Muzycy punkowi raczej wyznawali estetykę turpistyczną. Glam Rock był stylem, w którym przepych i pragnienie oczarowania widza stawało się najistotniejszym celem, często spychając treść muzyczną w tło. Środki użyte w tym celu były często pseudoartystyczne lub wręcz całkowicie kiczowate - ekspresjonistyczne makijaże, dziwaczne stroje, ekspresyjna teatralność itp. Pionierami glam rocka była legendarna angielska grupa T. Rex oraz David Bowie, Jobriath i Gary Glitter. Do grona muzyków związanych z tym stylem można zaliczyć także Queen. Jej prosta muzyka, oparta na czterotaktowym schemacie rock and rollowym, poparta doskonałymi umiejętnościami technicznymi, w swej prezentacyjnej formie rozdmuchana była do wielkich rozmiarów przedstawienia. W niektórych źródłach glam rock uznawany jest za wyłącznie brytyjski styl, a jej amerykańskiej odmianie nadawane jest miano hair metal. Oba te style blisko związane są ze stylem rocka stadionowego.
W tradycyjnej świadomości przyjmuje się, że wybuchem epoki glam rocka było ukazanie się 6 czerwca 1972 r. albumu The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars, gdzie w swoje alter ego o nazwisku Ziggy Stardust wcielił się David Bowie. .
