Alan Jackson | pl

Alan Eugene Jackson. Amerykański gitarzysta country, którego muzyka zawiera w sobie elementy honky tonk oraz mainstreamu gatunku. W jego twórczości słychać wpływy klasycznej odmiany country. W latach 90. jeden z najpoputlarniejszych artystów tego stylu. Nagrał 12 albumów studyjnych oraz wiele kompilacji. Sprzedał ponad 50 milionów płyt. Ponad 50 jego singli znalazło się w prestiżowym zestawieniu Billboard Top 30, w tym połowa okupowała 1. miejsce. Członek Grand Ole Opry. Ma swoją gwiazdę w Music Hall of Fame w Georgii.

Urodził się 17 października 1958 roku w Newnan,w stanie Georgia jako najmłodszy z pięciorga dzieci Eugene’a Jacksona oraz Ruth Musick. Od dzieciństwa słuchał muzyki gospel, choć nigdy nie był jej wielkim fanem. Odkrył country, gdy jeden z jego przyjaciół przybliżył mu twórczość między innymi Gene’a Watsona, Johna Andersona i Hanka Williamsa Jr. W szkole średniej założył swój pierwszy zespół.

W grudniu 1975 roku poślubił swoją licealną sympatię - Denise Jackson. Z tego związku urodziły się trzy córki - Mattie Denise, Alexandra „Ali” Jane oraz Dani Grace. Mimo, że para ogłosiła separację w 1998 roku, do rozwodu faktycznie nie doszło i małżonkowie w końcu się pogodzili. Historię ich związku odzwierciedla tekst jednego z najsłynniejszych utworów artysty - „Remember When”, do którego nakręcono rodzinne video, z gościnnym udziałem żony i córek. Po pewnym czasie, będąc już żonatym – przeniósł się do Nashville z nadzieją na to, że całkowicie poświęci się muzyce.W Tennessee dostał posadę w The Nashville Network. Ówczesna żona, przedstawiła go Glenowi Campbellowi, który pomógł mu u progu kariery.

Zadebiutował w 1987 roku albumem „New Traditional”, który przyniósł takie przeboje, jak „W. Lee O'Daniel And The Light Crust Dough Boys”, „They Call Me A Playboy”, „Just Forget It, Son” oraz „Merle and George”.

Dwa lata później ukazał się krążek „Here in the Real World”, niedługo potem gitarzysta zdobył sześć prestiżowych Country Music Association awards (CMAs). Oprócz swej działalności solowej, znany jest z założonego w tym samym roku zespołu „The Strayhorns”, który gra obecnie składzie - Monty Allen (gitara akustyczna, wokal), Scott Coney (gitara akustyczna, tic tac bas, banjo), Robbie Flint (gitara typu steel), Danny Groah (gitara prowadząca), Mark McClurg (skrzypce, wokal), Bruce Rutherford (perkusja), Joey Schmidt (klawisze) oraz Roger Wills (gitara basowa).

W 1991 roku kolejny, trzeci już longplay – „Don't Rock the Jukebox”. Wtedy też został członkiem the Grand Ole Opry.

Rok później na rynku pojawił się album „A Lot About Livin' (And a Little 'bout Love)”, który przyniósł mu dużą popularność.

W 1994 roku nominowany był do czterech CMAs, w tym jako Wykonawca Roku. Ten rok przyniósł też rozstanie gitarzysty z jego dotychczasowym managementem (Ten Ten), z którego pracy artysta nie był zadowolony. Nowym reprezentantem jego interesów został Gary Overton. Był to również czas, w którym zaczęto doceniać w nim utalentowanego autora tekstów. Na swoim koncie ma piosenki dla między innymi Clay’a Walkera, Chely Wrighta oraz Faith Hill.

W październiku 1995 roku na rynku pojawiło się wydawnictwo - „Alan Jackson: The Greatest Hits Collection”, zawierające 17 jego przebojów, dwa nowe nagrania – „I'll Try” i „Tall, Tall Trees”, a także kompozycję „Home”, pochodzącą z drugiego albumu, a nigdy wcześniej nie wydaną.

Dwa lata później podpisał kontrakt z jedną z firm samochodowych na użycie ciężarówki w jego nowym teledysku „Who's Cheatin' Who”. Dodatkowo, w utworze „Merkury Blues” zmienił frazę w tekście, by zawrzeć w niej nazwę firmy.

W 1999 roku wydał „Under the Influence”, na którym znalazły się covery klasyków gatunku. Były to niezwykle ryzykowne działanie z jego strony, gdyż wtedy w świecie country dominowało brzmienie z wplecionymi elementami pop i rocka. W tym samym roku, w wyniku drastycznego skrócenia występu George’a Jonesa na rozdaniu nagród Country Music Association i w tej sytuacji – jego bojkocie całej imprezy – Jackson na znak solidarności – przerwał śpiewanie swojej piosenki i wtrącił utwór piosenkarza – „Choisces”.

W piosence „Murder on Music Row”, nagranej w duecie z Georgem Stramitem, krytycznie ustosunkował się do zmian, jakie zaszły w country za sprawą między innymi popu. Popularność utworu rozpoczęła debatę na temat tego, czy tradycyjne country jeszcze istnieje, czy już zostało „zjedzone” przez komercję. Po atakach 11 września na Amerykę – artysta w hołdzie ofiarom nagrał utwór „Where Were You (When the World Stopped Turning)”. Niedługo trzeba było czekać, by singiel stał się prawdziwym hitem. Jackson wykonał go podczas rozdania nagród CMA w tym samym roku.

W październiku 2001 roku został wprowadzony do Music Hall of Fame w Georgii. Rok później otrzymał nominacje w aż 10 kategoriach do nagrody CMAs za nagranie „Where Were You”. Stawia go to na drugim miejscu w historii nominacji, tuż za Georgem Straitem. Utwór był ponadto nominowany do Grammy jako Piosenka Roku. Jako ciekawostkę można dodać, że sparodiowano go w serialu „South Park”. W październiku tego samego roku na rynku ukazała się płyta z okazji Świąt Bożego Narodzenia „Let It Be Christmas”. Rok później artysta gościnnie pojawił się na albumie Jeannie Kendall w piosence „Timeless and True Love”, którą nagrano jako duet. Wydany w tym roku longplay „Drive” otrzymał w 2003 roku nagrodę Academy of Country Music za Album Roku, a klip do tytułowego nagrania zwyciężył w kategorii video.

W 2004 roku wydał płytę „What I Do”, na której pojawił się gościnnie spokrewniony z nim, Adam Wright, również piosenkarz i autor tekstów.

Na początku 2006 roku wydał swój pierwszy album gospel. „Precious Memories” nagrany został z myślą o matce Jacksona, która wprost uwielbiała ten rodzaj muzyki. Artysta potraktował ten projekt jako swój poboczny i nie do końca oficjalny. Zresztą, nie sprzedawał się tak dobrze, jak jego poprzednie dokonania.

Kilka miesięcy później pojawiło się nowe wydawnictwo gitarzysty – „Like Red on a Rose”. Od strony produkcyjnej nad wszystkim czuwała Alison Krauss, która dokonała również ostatecznego wyboru tracklisty. Mimo, iż wydawnictwo zakwalifikowano jako muzyka country i bluegrass, to jednak w warstwie brzmieniowej Jackson zaczął niebezpiecznie zmierzać kierunku mainstreamu, co niezwykle zasmuciło jego dotychczasowych fanów, zastanawiających się, czy przypadkiem nie oznacza to porzucenia przez niego tradycyjnego stylu.

W 2007 roku żona Denise wydała książkę „It's All About Him: Finding the Love of My Life”, opisującą jej wspólne życie z gitarzystą; ich małżeństwo, separację, wzajemne zobowiązania oraz przyjęcie przez nią katolicyzmu. W maju następnego roku opublikowała w ramach prezentu „ The Road Home”.

Na początku marca 2008 roku, z ukazaniem się następnego albumu „Good Time” fani mogli odetchnąć z ulgą, bo wydawnictwo stylistycznie wróciło do korzeni gatunku. Promował go singiel „Small Town Southern Man”. Z tego krążka pochodziły także takie przeboje jak „Country Boy” i „Sissy's Song”, która dedykowana została długoletniej przyjaciółce rodziny – Leslie „Sissy” Fitzgerald, tragicznie zmarłej w 2007. .