Gene Vincent | pl

Wykonawca - Eugene Vincent Craddock - prawdziwe nazwisko
Data urodzenia - 11 luty 1935 r.
Miejsce urodzenia - Norfolk

Pochodził z biednej rodziny, więc po ukończeniu 15 lat musial rozstać się z nauką by podjąć pracę.Pracował jako palacz na staku handlowym, uczestniczył też w wojnie koreańskiej. Wojna uczyniła z niego kalekę - odniósł bowiem ciężkie obrażenia nogi - chciano ją amputować ale się nie zgodził. Wstawiono mu metalową szynę, która ciągle wywoływała stany zapalne i skazywała go na okrutne cierpienia. Wtedy też, będąc w szpitalu podjął decyzję o związaniu się z show-bussinesem.

Mały Vincent wyrastał w otoczeniu muzyki hillbilly. Wcześnie nauczył się grać na gitarze a ponieważ dysponował ładną barwą głosu zawsze mógł liczyć na słuchaczy. W rozgłośni radiowej w Norfolk WCMS w programie radiowym "Country Showtime" Gene śpiewał nażywo własne piosenki.Dwie z nich - Be Bop A Lula i Woman Lowe nagrał na taśmie demonstracyjnej i wysłał do wytwórni Capitol. W konkursie ogłoszonym prze wytwórnię na "drugiego" Presleya zwycięzył 21 letni Eugene Vincent.

Po tym zwycięstwie wytwórnia zainteresował się nagraniami Vincenta i zorganizowała mu sesję nagraniową z udziałem muzykow hillbilly, występujących pod nazwą "The Blue Caps". Pierwszy singiel z piosenkami Woman Love i Be Bop A Lula dotarł do 7 miejsca listy bestsellerow. Dostał status złotej plyty. Ten sukces utorował drogę kolejnym utworom : Little Lover, Race With A Devil, She She Little Sheila, Blue Jean Bop, Lotta Lovin. W latach 1956 - 1958 były to szlagiery. Gene dobrze czuł się również w balladach - Over The Rainbow. Występował w programie telewizyjnym Ed Sullivan Show i American Brandstand, zagrał również w filmie The Girl Can't Help It.

Po roku 1958 zaczeło się pasmo niepowodzeń Vincenta na rynku amerykańskim - najpierw rozpadł się jego zespół The Blue Caps, potem zaczęła się zmieniać moda muzyczna. Amerykanie przestawiali się na słodkie melodie i ładne buzie w muzyce. Pojawili się Frankie Avalon, Ricky Nelson, Fabian. Zaś Gene miał ciągle zwyczajny wygląd rockandrollowca, nie wdzięczył się do publiczności, często popijał. Stracił uznanie discjockejów - nie puszczano tak często jego piosenek - więc wystąpiły długi finansowe, w dalszej kolejności przestał płacić podatki więc skreślono go ze związku muzyków. Nie mogąc znaleść pracy w USA wyemigrował w 1959 do Wielkiej Brytanii.

Anglia przywitała go z sympatią i zrozumieniem. Na lotnisku oczekiwał na niego Jack Good - szef popularnych programów telewizyjnych "Oh, Boy" i "Boy Meets Girl". On właśnie przywrócił blask gwiździe Vincenta. Znalazł się znowu w centrum zainteresowania milionów rockandrollowców. Na estradę wchodził zawsze w ciemnej skórze, z wielkim srebrnym medalionem, który dodawał mu odwagi i pewności siebie. Czarny strój artysty kontrastował z białą jak ściana twarzą i nieobecnymi oczami. Dawał znowu bardzo wiele koncertów na których zachowywał się jak dziki kot - obracał sie nagle o 360 stopni, przerzucał chorą nogę nad mikrofonem, rzucał nim.

W kwietniu 1960 roku jadąc samochodem z innym piosenkarzem Eddie Cochranem uległ wypadkowi. Eddie zginął na miejscu a Gene trafił z połamanym obojczykiem i ciężkimi ranami głowy do szpitala. Bardzo przeżył śmierć Cochrana - na wiele miesięcy wycofał się z estradowego życia. W 1960 roku zmarła również jego córeczka. Powrócił na rynek dopiero później grając jednak głownie w pubach.
.