Regina Carter | pl

Regina Carter (urodzona 6 sierpnia 1966, Detroit, Michigan), skrzypaczka jazzowa, wokalistka.

Uznawana jest za najlepszą skrzypaczkę jazzową i jedną z najbardziej ekspresyjnych solistek.
Kariera Reginy Carter jest jak prawdziwe crescendo sukcesu, które nigdy nie przestaje brzmieć. Jak sama mówi ma misję do spełnienia: jej zadaniem jest pozostawienie swojego wkładu w muzykę i zrobienie tego na swoich warunkach. Niezaprzeczalnym jest fakt, iż podczas koncertów ma się wrażenie, ze Regina Carter i jej grupa maja przed oczami cel swojej misji, a do tego niekończące się zasoby energii, czym w uroczy i zabawny sposób zdobywają coraz to nowa publiczność na całym świecie.
Urodzona w Detroit, córka przedszkolanki i pracownika zakładów Forda, wyrastała w atmosferze amerykańskiej klasy średniej lat sześćdziesiątych, gdzie muzyka klasyczna i edukacja w tym kierunku były w modzie. i tak w wieku dwóch lat zaczęła grać na pianinie, a jako czterolatka rozpoczęła naukę gry na skrzypcach. Mając dwanaście lat była najmłodszą członkinią Detroit Civic Symphony.
Jej spotkanie z jazzem odbyło się stosunkowo późno. w swoje szesnaste urodziny wybrała się na koncert Grappelliego, eleganckiego skrzypka z Francji, którego długoletnia współpraca z ognistym Romem Django Reinhardtem, uczyniła obu światowej klasy solistami jazzowymi. Regina Carter wspomina, ze właśnie dzięki temu koncertowi zrozumiała co chce grać, ile radości i wolności może dostarczyć muzyka. Jeszcze tamtego dnia powiedziała matce, że chce grać jazz, ta z kolei sprzeciwiła się temu stanowczo, twierdząc, iż nie jest to nic stosownego dla milej dziewczyny ze średniej klasy Dertoit.
Nastepnie uczeszczała Carter do New England Conservatory i Oakland University w Rochester, gdzie otrzymala tytul Bechelor of Arts.
Jako Afro - Amerykanka, Regina Carter grająca jazz na skrzypcach musi stawiać czoło trzem stereotypom: większość instrumentalistów jazzowych to mężczyźni, większość muzyków smyczkowych jest biała, większość skrzypków to muzycy klasyczni. Ale ona trwa przy swoim i nie traci czasu na narzekanie, uczucia wyraża w sposób pragmatyczny, a już szczególnie w stosunku do tych, którzy próbują twierdzić, ze prawdziwego jazzu nie da się grac na skrzypcach.
W grudniu 2001 Regina Carter pojechała do Wloch tworzyć historię i jako pierwsza wykonawczyni jazzowa i Afro - Amerykanka zagrała na Il Cannone, skrzypcach należących do samego mistrza Niccolo Paganiniego. w niecały rok później wrócila do Genui by nagrać na tychże skrzypcach album. Album ten nosi tytul Paganini: After a Dream.
13 czerwca 2006 roku Regina Carter wydala swój najnowszy album "I'll be seeing you...", będący pośmiertnym hołdem dla matki Reginy: Grace Lousie Carter. Album zawiera intymne, prawdziwe akustyczne aranżacje utworów z okresu lat dwudziestych, trzydziestych i czterdziestych. Matka Reginy uwielbiała tę muzykę i była oddana jej całym sercem. w poszukiwaniach specyficznego nastroju tamtych trudnych czasów Regina zaprosiła do współpracy wokalistki Dee Dee Bridgewater, Carlę Cook, klarnecistę Paquito D'Riverę aranżera i akordeonistę Gila Goldsteina, producenta Johna Claytona oraz pianistę Xaviera Davisa, basistę Matthew Parricha oraz perkusistę Alvestera Garnetta.
Muzyka Reginy Carter zatacza szerokie kręgi, jej inspiracje sięgają od R&B, przez East Indian, aż do muzyki klasycznej. Do tej pory ma na swoim koncie siedem solowych albumow: Regina Carter (1995), Something For Grace (1997), Rhythms Of The Heart (1999), Motor City Moments (2000), Freefall (2001) nagrany we współpracy z pianista Kennym Barronem, który to album dostał nominację do nagrody GRAMMY w roku 2002. Następnie wspomniany wcześniej album Paganini: After a Dream (2003) i I'll be seeing you...(2006). .