Yanni | pl

Yanni – Jannis Chrysomallis (gr. Γιάννης Χρυσομάλλης) (ur. 14 listopada 1954 r. w znaku Skorpiona) – grecki kompozytor New Age. Autor ponad 100 utworów.

1954-1972 - “Początek – Grecja”

W miejscowości Kalamata, na obrzeżach Morza Śródziemnego (płw. Peloponez), urodził się tego dnia Yanni, jako młodszy z dwóch synów Sotiri i Felitsa Chrysomallis. Oprócz starszego brata, miał on także młodszą siostrę. Rodzice Yanniego wychowywali go w typowy dla greckich chłopców sposób, dorastał więc jak inni chłopcy łowiąc ryby, pływając, uczęszczając do szkoły, jak większość chłopców w jego miejscowości, z jednym wszakże wyjątkiem: Yanni urodził się by komponować, jego głównym życiowym żywiołem była muzyka. W wieku sześciu lat zaczął grać na pianinie, lecz zdecydowanie niechętnie podchodził do pobierania lekcji muzyki. We wczesnym dzieciństwie zaczął słyszeć muzykę w swej głowie i teraz chciał po prostu usłyszeć ją wydobywająca się z pianina, lecz aby tak się stało, musiał nauczyć się grać. Obawiał się jednak, że formalne nauczanie muzyki przytłoczyć mogło by jego swobodę muzycznego myślenia. Opanował tę sztukę jako samouk, dając recitale muzyczne swojej rodzinie.
Talent muzyczny nie był dla jedynym jego talentem. W roku 1969, gdy miał 14 lat, pobił rekord w greckich państwowych mistrzostwach w pływaniu stylem wolnym, w dystansie 50 metrów. I chociaż otworzyło mu to wydarzenie sportową drogę do zdobywania świata, wybrał jednak inną, która wkrótce ofiarowała mu cały świat – muzykę. Dzieciństwo spędzane w pełnej słońca Grecji oraz miłość do swojego miejsca urodzenia, stały się dla Yanniego inspiracją przy skomponowaniu takich utworów jak „Santorini”, „Nostalgia” czy „Acroyali”.

1973-1976 -“Nowy start – USA”

Wraz z błogosławieństwem rodziców, opuszcza Yanni swój dom rodzinny w roku 1972, by rozpocząć studia na Uniwersytecie Minnesota w Stanach Zjednoczonych. Pomiędzy wykładami znajduje również czas na grywanie w lokalnych zespołach rock and rollowych. Dąży jednocześnie do wypracowania swojego własnego stylu muzycznego przy użyciu pianina oraz elektronicznego keyboarda, dzięki któremu może kreować nowe brzmienie. Pomimo problemów wynikłych z konieczności wnikania w nową kulturę, zmagania się z zupełnie innym klimatem, konieczności poznawania nowego języka, w 1976 roku Yanni zostaje absolwentem Uniwersytetu Minnesota, gdzie zdobywa tytuł licencjata w dziedzinie nauk humanistycznych – bakałarza w sztukach psychologii. Po ukończeniu studiów Yanni postanawia poświęcić się muzyce w stu procentach, na okres jednego roku. Odczuwa bowiem potrzebę lepszego zrozumienia źródeł swych muzycznych poszukiwań, które wiążą się z niezwykle rozległą częścią jego dziecięcego życia. I to właśnie tego roku muzyka staje się jego całkowitym powołaniem.

1977-1984 – „Rock and Roll – The Chameleon Days”

Gdy Yanni spotkał na swej drodze perkusistę Charliego Adamsa, przyłaczył się do rock and rollowego zespołu „Chameleon”, znanego i cenionego w partnerskich miastach: Minneapolis oraz St. Paul. W zespole tym Yanni grał na keyboardzie. Zachęcony sukcesem zespół, rozpoczął swoja regionalną trasę: poprzez Minnesotę, Wisconsin, Chicago, Iowa oraz Dakotę, wydając w tym czasie, niezależnie od podróży, dwa albumy. Całkiem już przekonany o swej przyszłości związanej z muzyką Yanni, eksperymentuje z elektronicznym keyboardem, by stworzyć swoją zupełnie własną kompozycję. Jest nią wydany w roku 1980 solowy niezależny album „Optimystique”.

1985-1990 - “Yanni – na “własnym”

Yanni, ze swym skoncentrowanym umysłem, poświęca się całkowicie pasji tworzenia muzyki. Zaczyna badać świat pod kątem znanych i tych całkiem nowych dźwięków, nowych instrumentów oraz aktualnych trendów w komponowaniu. Czas ten obfituje w efekty w postaci dwóch nagranych we współpracy z Johnem Tash i Charlim Adamsem, albumów: „Keys to Imagination” i „Out of Silance” oraz rozpoczęcie prac nad trzecim: „Chameleon Days”. Po czym Yanni przenosi się do Hollywood, stolicy przemysłu filmowego, gdzie nagrywa 4 poddane ocenom filmy i wydaje swoje 3 albumy. Tutaj również doprowadza do reedycji albumu „Optimystique”. W roku 1990, Orkiestra Symfoniczna Dallas akompaniowała Yanniemu podczas koncertu, nadając nowy wymiar jego unikatowemu stylowi, tworząc niejako preludium do tego co miało nastąpić.

1991-1993 - “Czasy Los Anegeles”

Yanni nadal nieustannie eksperymentuje i komponuje, zyskując każdego roku coraz większe rzesze zwolenników a wręcz fanów swojej muzyki. W roku 1991 zrealizował album „In Celebration of Life”, w następnym roku – “Dare to Dream”, a dwa lata później (1993 r.) – „In My Time”, w których to wydanie, będące zbiorem pogodnych, skomponowanych na fortepian, kawałków, sprzedało się w ponad milionie egzemplarzy. Każdy następny rok przynosił bardziej intensywne podróżowanie, szersze przestrzenie oraz coraz większą ilość fanów. Yanni dobierał stopniowo członków do swego zespołu, który towarzyszył mu w jego muzycznych podróżach, aż w końcu włączył do zespołu całą orkiestrę symfoniczną.

1993-1995 – “Pełen życia okrąg – Yanni na żywo pod Akropolem”

Podczas swojej pierwszej wielkiej muzycznej podróży po świecie, Yanni zaprezentował swoją muzykę na żywo w wielu ciekawych miejscach na świecie, takich jak: słynnej świątyni To-ji w Kioto w Japonii, Royal Albert Hall w Londynie, a przede wszystkim na Akropolu w swej ojczyźnie – Grecji. Koncert na żywo pod Akropolem sfilmowany został 23 września 1993 r. a w liczącym 2000 lat teatrze Herod Atticus w Atenach, stał się symbolem tryumfalnego powrotu Kompozytora do „domu”. Powstał pierwszy album z koncertem na żywo, z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej pod batutą irańskiego dyrygenta Shahrdada Rohaniego. Następnie koncert transmitowany został w Stanach Zjednoczonych przez PBS (Public Broadcasting Service – amerykańska publiczna rozgłośnia oraz tv, działająca non-profit, skupiajaca 354 członków, z centralą w Arlington w stanie Virginia), a Yanni stał się obecnie jednym z najlepszych w naszych czasach fundraiserem – osobą zajmującą się zawodowo pozyskiwaniem funduszy dla organizacji pozarządowych – niemal na całym świecie, gdzie oglądany był w 65 krajach przez pół miliarda widzów. Album koncertowy sprzedany został w ilości przekraczającej 7 milionów egzemplarzy, podczas gdy video z koncertu sprzedano w ilości miliona kopii, co uczyniło go najlepiej sprzedanym filmem koncertowym wszech czasów. Yanni wspierał PBS dzięki wielkim transakcjom i kontraktom, pojawił się również na kilku PBS Pledge Special, podobnie jak na Decade of Excellence, które zawierały fragmenty Yanni Live na Akropolu, Yanni Live w Royal Albert Hall oraz filmy video – Tribute. Czasopismo Królewskiego Towarzystwa Medycznego w Londynie oceniało wówczas, iż kompozycją „Acroyali/Standing in the Motion”, przedstawiona na albumie, dała tak zwany efekt Mozarta (słuchając muzyki Mozarta stajesz się bystrzejszy) z uwagi na podobieństwo do Mozartowskiego K 448 w tempie, strukturze, melodyjnej i harmonicznej, harmonii i przewidywalności.

1996-1998 – „A Global Journey – Tribute World Tour” “ Podróż globalna – poświecone światowemu tournee”

Największym wyzwaniem dla Yanniego w jego karierze, było stać się pierwszym zachodnim artystą, który mógł wystąpić zarówno w Taj Mahal w Indiach, jak i w Zakazanym Mieście w Chinach. Oba te miejsca były wielce egzotyczne i unikalne, a problemów związanych z koncertowaniem było sporo, jednak wytrwałość i profesjonalizm Yanniego, przyniósł mu kolejny sukces. Koncerty oceniono jako bardzo udane. Film nakręcony podczas tych koncertów stał się teledyskiem do zapisu muzyki dla albumu „Tribute”, który zrealizowany został jesienią 1997 roku, gdzie większość muzyki zapisana została „z pamięci”. Koncert w „Zakazanym Mieście” odbył się i zakończył sukcesem, wbrew wszelkim przewidywaniom. Dyrygent Armen Annasian przyznał, że miał spore wątpliwości, gdy przed laty rozmawiał z Yannim o tym pomyśle: „Pomysł był tak zdumiewający, sam byłem bardzo sceptyczny, to zrozumiałe. Ale prawdą jest, że to się zdarzyło. Dokonaliśmy tego”. Annasian ocenił Yanniego jako wielkiego optymistę, zauważając, iż jego postawa przenosi się na jego muzykę. Lecz jak stwierdził, nie dzieje się to celowo, ale całkiem naturalnie, jako że Yanni jest niezwykle szczerym i otwartym człowiekiem, a jego muzyka pochodzi prosto z serca. Album ten stał się wybitną kombinacją niezwykłych brzmień, inspirujących widoków, a także echa niekwestionowanego ruchu światowego pokoju i harmonii, a wszystko to zebrane razem w wizji jednego artysty. Badania telemetryczne wykazały, iż koncert oglądany był przez około 250 milionów ludzi. Wpływy za koncert Yanni przeznaczył w ogromnym stopniu na pomoc dla Taj Mahal (Taj Mahal – najwspanialszy pomnik miłości na świecie, zwany także indyjskim architektonicznym cudem świata. Jest on świadectwem miłości cesarza Shahjahana do cesarzowej Mumtaz Mahal. Został wybudowany po śmierci cesarzowej, a Shahjahana pochowano w krypcie grobowca u boku Mumtaz Mahal, jedynej prawdziwej miłości jego życia). Wraz z wydaniem „Tribute”, Yanni rozpoczął swoją rekordową, 9-cio miesięczną wyprawę po stu i więcej, miastach. Zaczynając ja w Maxico City, Yanni stał się pierwszym zagranicznym artystą, który był w stanie wyprzedać wszystkie bilety na pięć kolejnych widowisk przy Auditorio Nationale. Ten niezwykły rozmach zyskał kontynuację w następnym czasie, gdy to Yanni osiągnął sukces dzięki temu, iż znalazł się na liście największych 10 tegorocznych wydarzeń muzycznych w Radio City Music Hall w Nowym Yorku (17 stycznia 1998 r.). Trasa „Tribute” była najlepiej sprzedającą się trasą w pierwszej połowie 1998 r. i została umieszczona w rankingu na drugim miejscu, jako muzyczne przedsięwzięcie w skali całego roku.

1998-2000 – „If I Could Tell You”

Pierwszy studyjny album nagrany w ciągu 7 lat, “If I Could Tell You”, pojawił się w roku 2000, tuż po rocznym urlopie naukowym. Stanowił on głęboko osobistą introspekcję, zawierającą motywy całkiem okazałych rozmiarów, jakie odnaleźć można było na jego poprzednich albumach. Ta zmiana w kierunku była w nie mniejszym stopniu inspiracją, lecz jednocześnie odzwierciedlała zmiany w jego życiu osobistym, jak również sprawy związane z przeprowadzkę na wschodnie wybrzeże, a także krótkie zerknięcie w głąb jego serca.

2000-2005 – „Ethnicity”

W lutym 2003 roku, Yanni wydał swój 13 album – “Ethnicity”. Był on sygnałem nowych twórczych zmian w kierunku muzycznym i zwiastował to, co nadejść wkrótce miało. Yanni ponownie zgłębiał potęgę symfonicznych brzmień, które zaistniały już w jego wcześniejszych pracach, lecz obecnie także włączył bardziej egzotyczne tekstury (ogólne wrażenie „gęstości dźwięków” w danym utworze muzycznym). W muzyce albumu zamieszczono szeroki wachlarz brzmień różnych instrumentów, od australijskiego didgeridoo (instrument dęty australijskich aborygenów, rodzaj drewnianej trąbki), celtyckich skrzypiec, amerykańskich duduk (instrument dęty drewniany rodem z Armenii, posiadający brzmienie podobne do wiolonczeli i saksofonu), do indyjskiej tabli, jak również różnorodność ludzkich głosów w formie solowych arii, monotonnych śpiewów grupowych i spokojnych poetyckich utworów, rzadko z akompaniamentem instrumentalnym. Tego samego roku wydana została przez wydawnictwo Miramax Books, autobiografia Yanniego – „Yanni in Words” („Yanni ujęty w słowach”), oceniona przez New York Times jako bestseller. Była ona refleksyjnym spojrzeniem na życiowe wyzwania, nauki, marzenia oraz przeszkody, jakie Yanni miał pokonać w swym życiu. Wkrótce po wydaniu swej książki, w roku 2004, Yanni podjął się bezprecedensowego tournee: North American Tour in November. Trasa rozpoczęła się od Mandalay Bay Hotel & Resort w Las Vegas w stanie Nevada. Ten rekomendowany spektakl był nagrywany i filmowany, dzięki czemu powstał pierwszy krążek CD live, od czasu nagrania „Tribute” - 2006’s Yanni Live – prawdziwe wielkie koncertowe wydarzenie. W tę iście „mamucią trasę” włączono blisko 150 pokazów, o frekwencji przewyższającej milion fanów, umiejscawiając go, zgodnie z Billboard magazin (amerykański tygodnik poświęcony przemysłowi muzycznemu), pośród najwięcej zarabiających brutto w ciągu bieżących trzech lat.

2006-2009 – „Yanni Voices”

Po czasie refleksji, Yanni powraca do eksperymentowania z odmiennymi kierunkami. Wyjaśnia on: „Zawsze będę zajmować się instrumentalną muzyką, lecz obecnie próbuję rozwinąć swoje horyzonty i otworzyć drzwi dla niewiarygodnych możliwości jakie mogą dać głos i teksty piosenek dla mojej pracy”. Nominowany do multi-Grammy twórca opowiada o Yanni-Wake Entertainment, jego śmiałym nowym przedsięwzięciu jakie podjął z kimś, kto otrzymał nagrodę Grammy i Oscar, a którym jest producent i tekściarz, Ric Wake. To pasjonujące przedsięwzięcie nie tylko staje się okazją do kontynuacji w tworzeniu znakomitej muzyki, lecz także lansowania nowych utalentowanych artystów, komponowaniu muzyki filmowej, a także poświeceniu się pasji związanej z kinem i produkcją telewizyjną.
Jednym ze wspólnych przedsięwzięć Yanni-Wake Entertainment był „Yanni Voices”, gdzie Yanni akompaniował czterem wyjątkowo utalentowanym wokalistom, jakimi są: Nathan Pacheco, Chloe, Ender Thomas i Leslie Mills, Nadali oni nowe życie niektórym z klasycznych kompozycji Yanniego, powodując iż widz czy słuchacz był oniemiały z wrażenia. 24 Marca 2009 r, Disney Pearl Imprint wydaje Yanni Voices, pierwszy studyjny album artysty w ciągu ostatnich sześciu lat , a dywizja Buena Vista Concerts spowodowała iż trasa koncertowa rozpoczęła się w kwietniu tego roku. Najnowsza trasa, Yanni Voices: Live in Concert, w roku 2009 przyniosła wielki sukces. Przemierzanie wzdłuż i wszerz Ameryki Północnej, z całkowicie wysprzedanymi widowiskami, wliczając w to Radio Music City Hall oraz pełne widownie w Meksyku. Trasę nominowano do prestiżowej nagrody Lunas del Auditorio i stała się ona wsparciem dla wzrostu notowań albumów CD „Yanni Voces” oraz Yanni Voices”. „Yanni Voces” doszedł do 1 miejsca na meksykańskiej pop liście oraz do 2 miejsca w ogólnych meksykańskich notowaniach. Najnowsze DVD w wersji „Yanni Voices” wzbogaciło listę bestsellerów firmy Amazon w pierwszym tygodniu sprzedaży, co przyniosło prawdziwy sukces finansowy fundraisingu dla PBS.

2010 r. – “Yanni Mexicanismo”

W roku 2010 Yanni przemierzył Amerykę Południową. Jego trasa, rozpoczęta w Sierpniu, obejmowała: Santiago (Chile), Buenos Aires (Argentyna), Sao Paulo, i Rio de Janeiro (Brazylia). Kontynuowana była w listopadzie poprzez Hato Rey, Puerto Rico i Santo Domingo (Republika Dominikańska). Zaowocowała ona albumem „Yanni Mexicanismo” (wyd. 19 października), zadedykowanym i poświęconym Meksykowi, zawierał bowiem kompozycje, będące połączeniem meksykańskiej muzyki i stylu Yanniego.
Niedawno Yanni stwierdził: „Poszukuję nowego etapu mojego rozwoju. Poświęciwszy tak wiele lat mojej sztuce, czuję się zobligowany do utrzymania tego poziomu, lub przynajmniej do rozwijania samego siebie, choćby w najmniejszym stopniu . Nie przyjmuję żadnych konkretnych zasad. To jest takie ekscytujące. Zamierzamy zaskoczyć ludzi i samych siebie. Spójrz tylko. Aby wykonywać to co wydarza się istotnego w życiu, należy mieć wiarę i pasję. Właśnie teraz przyszedł na to najlepszy czas mojego życia”.
W swojej długiej i niezwykłej karierze, Yanni dowiódł niejednokrotnie iż został pobłogosławiony i obdarzony w ogromnym stopniu zarówno wiarą jak i pasją. Jego wielopoziomowa muzyka, pełna przestrzeni, odkrywająca tajemnicze strony życia i świata, potrafi uzdrawiać nasze wnętrze, ukazując to, co z wierzchu niewidzialne, pozwalając usłyszeć to, co tak od razu nie sposób usłyszeć. .