AOR – skrót angielskiego terminu adult-oriented rock, czyli muzyki skierowanej do dorosłego słuchacza ignorującego modne trendy.
AOR jest także zamiennie stosowanym skrótem innych terminów – album-oriented rock i album-oriented radio. Wszystkie odnoszą się bardziej do formatu stacji radiowych niż do konkretnego stylu muzyki rockowej. W połowie lat 60., wraz z rozwojem stacji radiowych nadających w paśmie fal ultrakrótkich (FM), pojawił się nowy słuchacz – wychowany na muzyce undergroundowej (podziemia) i wielkich festiwalach na otwartej przestrzeni, odbiorca odrzucający propozycję radia wypełnionego nagraniami z list przebojów. Format AOR wykształcił się z radia studenckiego działającego w kampusach. W 1966 r. stacje WOR-FM w Nowym Jorku i KMPX-FM w San Francisco zaczęły prezentować progresywną muzykę rockową z albumów zamiast z proponowanych przez wydawnictwa płytowe singli. Prezenterzy wybierali dowolne utwory z elektrycznym bluesem, art rockiem, jazz rockiem lub hard rockiem. Nie byli ograniczani długością utworów, stąd można było usłyszeć w całości dziewiętnastominutowy utwór Da Capo kalifornijskiej grupy Love.
Do formatu AOR zaliczyć można tak różne zespoły jak Styx, Kansas, .38 Special, Allman Brothers Band, REO Speedwagon, King Crimson oraz takich solistów jak Bruce Springsteen czy John Mellencamp. Rozgłośnie FM odebrały wielu słuchaczy najpopularniejszym stacjom na falach średnich i długich (AM). W styczniu 1974 tygodnik Billboard pisał o dominacji stacji FM na rynku radiowym. Zmalało zainteresowanie singlami, wzrosła sprzedaż albumów. Z czasem muzyka AOR w radiu poddana została typowemu programowaniu. Prezenterzy wybierali konkretne utwory z albumów i nadawali je rotacyjnie, powstał więc swoisty rynek przebojów AOR. Ulubionymi zespołami AOR w radiu były Journey, Styx, Kansas, Foreigner. Muzykę tych grup charakteryzowała melodyjność, złagodzone rockowe brzmienie, perfekcja instrumentalna i harmonia wokalna. Tygodnik Billboard wprowadził listę kompilowaną tych utworów pod nazwą Album Rock Tracks. W latach 80. AOR znalazł się nawet w programie MTV, później jego popularność osłabła pod naporem rocka alternatywnego. Istnieją wydawnictwa płytowe, stacje radiowe, pisma muzyczne i sklepy specjalizujące się w muzyce nawiązującej do kanonu rocka. Archiwiści odkrywają niedocenionych wykonawców lub nagrania na miarę standardów. Znawcy i krytycy twierdzą, że AOR będzie atrakcyjny tak długo, jak długo istnieć będzie zapotrzebowanie na klasyczne utwory rocka: Child in Time grupy Deep Purple, Stairway to Heaven zespołu Led Zeppelin i Voodoo Chile w nagraniu Jimiego Hendriksa. .
