Crust punk – odmiana muzyki punk, agresywna i ekstremalna stylistyka wzorowana na twórczości angielskich zespołów grających w pierwszej połowie lat 80. XX wieku, głównie Discharge – pioniera tzw. D-beat
Powstała jako fuzja odmian punka takich jak Anarcho-Punk, D-beat z Hardcore Punk który notabene był zakorzeniony w punku, a także w przypadku niektórych zespołów – grindcorze. Grindcore rozwijał się z Crust mniej więcej w tym samym okresie. Zespołem o którym warto wspomnieć jest prekursor Crust Punka zespół Amebix, który grał bardziej Heavy Metalowo, niż standardowy crust. Kapele takie jak Concrete Sox były tak naprawdę brudną brzmieniowo wersją D-Beat. Fińskie zespoły grające Hardcore i D-Beat w latach 80. XX w. tworzyły silną i inspirującą protocrustową scenę. Termin "Crust" zaistniał na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Crust Punk wpisuje się w kategorie muzyki punkowej jak i metalowej.
Istnieje też połączenie Crust Punka z Black Metalem zwane Blackned Crust Punk lub po prostu Blackned Crust. Jednym z zespołów tworzących Blackned Crust jest sławny black metalowy zespół Darkthrone. Jednym z takich albumów Darkthrone jest album F.O.A.D.
Kapele grają ekstremalnie szybko, nie wyłączając w tym Blast beats, czasami bywają powolne tempa jednak najczęściej są ekstremalnie szybkie. Gitary są nisko strojone, bas przeważnie przesterowany. W technice nagrywanie dominuje lo fi. W crust właściwie nie ma zasad na wokal, jednak nie rzadko występuje tzw. "pijany" wokal, gardłowy wpadający w growl lub też w przypadku niektórych kapel recytowanie haseł co jest podobne do anarcho-punka, dość często spotykany jest też skrzekliwy wokal występujący w Black Metalu. Popularny jest dwu wokal zwłaszcza w wydaniu damsko-męskim. Niektórzy muzycy kapel crustowych grają też w zespołach death metalowych, np. Nick (gitarzysta) z Parasytic gra w Cannabis Corpse. W Skandynawii Crust Punk miał silny wpływ na Black metal i na odwrót. Istnieje bardzo silna scena w Skandynawii i mocna neocrustowa w Hiszpanii. Crust Punk był bardzo popularny w latach 90. Pod koniec dekady zaczął być wypierany przez Hardcore. Na początku XXI w. pojawiały się głosy , że Crust umarł. Po roku 2000 styl ten w nieco innej formie zaczął być znowu coraz bardziej popularny lecz nie na taką skalę jak w latach 90. Istnieje od zawsze silny związek pomiędzy sceną Crust a Grind, Anarcho-Punk, Power Violence. Nurty podobne do Crust Punk to: Power Violence, Grindcore, Anarcho-Punk.
Muzycy i fani Crust Punk ubierają się podobnie jak ludzie ze sceny Anarcho-Punk. Dominuje kolor czarny, dużo naszywek, pas nabijany ćwiekami lub imitacją naboi. Noszone są wojskowe spodnie i kurtki oraz jeansy i jeansowe kurtki, bluzy z kapturem, glany, buty motocyklowe, sportowe buty. Popularne były dready, pas włosów na potylicy, tzw. "kraścioch" czyli dready zostawione na potylicy, noszone są też długie włosy, jak również "klasyczny punkowy artystyczny nieład" w Crust punku dozwolone są wszystkie rodzaje fryzur, ale najczęściej występują te wymienione. Można też spotkać ostatnio coraz więcej ludzi z fryzurą typu crew cut z dłuższą grzywką. Ze względu na postawę "pro-animal" nie kiedy unikane jest noszenie odzieży i butów ze skóry naturalnej. Taki ubiór jest charakterystyczny dla klasycznego Crust Punka. Ale jak już wspomniano nie ma przymusu i presji co do ubioru i fryzury. Jak reszta punkowej społeczności ludzie z tej sceny poddają się zabiegom upiększania ciała w postaci piercingu i tatuażu.
Kapele tego rodzaju zawsze miały i mają bardzo radykalny i zaangażowany przekaz. To jest ich głównym wyróżnikiem. Atakują ujemne skutki globalizacji, wojny, kapitalizm oraz religijne schematy. Często występuję też teksty anarchistyczne i nihilistyczne, a czasami nawet o satanizmie.
Także Polska scena przez lata doczekała się wielu zespołów określanych mianem crustowych. Zaliczyć możemy do nich chociażby nieistniejące już Piekło Kobiet, Stradoom Terror, grindowo-crustowe S.O. War czy obecnie działającą Infekcję lub Trocki, Doomsday, HGW.
Crust Punk pomimo fali popularności przychodzących i odchodzących jest nadal muzyką podziemną, niszową. Dominuje etos "Do It Yourself". Scenowe hasła:In Crust We Trust, In Grind We Crust, In Crust We Grind, Crust As Fuck lub też standardowe punkowe hasła typu: No Future.
Crust Punk jest to dość pojemny termin. Zespoły grające w tym stylu różnią się nieraz od siebie w słyszalny sposób. Jedne grają bardziej d-beatowo inne grindowo, thrashowo, hardcorowo. Jest to jeden z głównych i ekstremalnych nurtów muzyki Punk. Styl ten się zalicza do tzw. muzyki ekstremalnej. Crust Punk swoją ostrością dorównuje Heavy Metalowi, jednak Crust Punk jest szybszy, bardziej chaotyczny, i brutalny niż Heavy Metal.ekstremalna stylistyka wzorowana na twórczości angielskich zespołów grających w pierwszej połowie lat 80. XX wieku, głównie Discharge – pioniera tzw. D-beat
Powstała jako fuzja odmian punka takich jak Anarcho-Punk, D-beat z Hardcore Punk który notabene był zakorzeniony w punku, a także w przypadku niektórych zespołów – grindcorze. Grindcore rozwijał się z Crust mniej więcej w tym samym okresie. Zespołem o którym warto wspomnieć jest prekursor Crust Punka zespół Amebix, który grał bardziej Heavy Metalowo, niż standardowy crust. Kapele takie jak Concrete Sox były tak naprawdę brudną brzmieniowo wersją D-Beat. Fińskie zespoły grające Hardcore i D-Beat w latach 80. XX w. tworzyły silną i inspirującą protocrustową scenę. Termin "Crust" zaistniał na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Crust Punk wpisuje się w kategorie muzyki punkowej jak i metalowej.
Istnieje też połączenie Crust Punka z Black Metalem zwane Blackned Crust Punk lub po prostu Blackned Crust. Jednym z zespołów tworzących Blackned Crust jest sławny black metalowy zespół Darkthrone. Jednym z takich albumów Darkthrone jest album F.O.A.D.
Kapele grają ekstremalnie szybko, nie wyłączając w tym Blast beats, czasami bywają powolne tempa jednak najczęściej są ekstremalnie szybkie. Gitary są nisko strojone, bas przeważnie przesterowany. W technice nagrywanie dominuje lo fi. W crust właściwie nie ma zasad na wokal, jednak nie rzadko występuje tzw. "pijany" wokal, gardłowy wpadający w growl lub też w przypadku niektórych kapel recytowanie haseł co jest podobne do anarcho-punka, dość często spotykany jest też skrzekliwy wokal występujący w Black Metalu. Popularny jest dwu wokal zwłaszcza w wydaniu damsko-męskim. Niektórzy muzycy kapel crustowych grają też w zespołach death metalowych, np. Nick (gitarzysta) z Parasytic gra w Cannabis Corpse. W Skandynawii Crust Punk miał silny wpływ na Black metal i na odwrót. Istnieje bardzo silna scena w Skandynawii i mocna neocrustowa w Hiszpanii. Crust Punk był bardzo popularny w latach 90. Pod koniec dekady zaczął być wypierany przez Hardcore. Na początku XXI w. pojawiały się głosy , że Crust umarł. Po roku 2000 styl ten w nieco innej formie zaczął być znowu coraz bardziej popularny lecz nie na taką skalę jak w latach 90. Istnieje od zawsze silny związek pomiędzy sceną Crust a Grind, Anarcho-Punk, Power Violence. Nurty podobne do Crust Punk to: Power Violence, Grindcore, Anarcho-Punk.
Muzycy i fani Crust Punk ubierają się podobnie jak ludzie ze sceny Anarcho-Punk. Dominuje kolor czarny, dużo naszywek, pas nabijany ćwiekami lub imitacją naboi. Noszone są wojskowe spodnie i kurtki oraz jeansy i jeansowe kurtki, bluzy z kapturem, glany, buty motocyklowe, sportowe buty. Popularne były dready, pas włosów na potylicy, tzw. "kraścioch" czyli dready zostawione na potylicy, noszone są też długie włosy, jak również "klasyczny punkowy artystyczny nieład" w Crust punku dozwolone są wszystkie rodzaje fryzur, ale najczęściej występują te wymienione. Można też spotkać ostatnio coraz więcej ludzi z fryzurą typu crew cut z dłuższą grzywką. Ze względu na postawę "pro-animal" nie kiedy unikane jest noszenie odzieży i butów ze skóry naturalnej. Taki ubiór jest charakterystyczny dla klasycznego Crust Punka. Ale jak już wspomniano nie ma przymusu i presji co do ubioru i fryzury. Jak reszta punkowej społeczności ludzie z tej sceny poddają się zabiegom upiększania ciała w postaci piercingu i tatuażu.
Kapele tego rodzaju zawsze miały i mają bardzo radykalny i zaangażowany przekaz. To jest ich głównym wyróżnikiem. Atakują ujemne skutki globalizacji, wojny, kapitalizm oraz religijne schematy. Często występuję też teksty anarchistyczne i nihilistyczne, a czasami nawet o satanizmie.
Także Polska scena przez lata doczekała się wielu zespołów określanych mianem crustowych. Zaliczyć możemy do nich chociażby nieistniejące już Piekło Kobiet, Stradoom Terror, grindowo-crustowe S.O. War czy obecnie działającą Infekcję lub Trocki, Doomsday, HGW.
Crust Punk pomimo fali popularności przychodzących i odchodzących jest nadal muzyką podziemną, niszową. Dominuje etos "Do It Yourself". Scenowe hasła:In Crust We Trust, In Grind We Crust, In Crust We Grind, Crust As Fuck lub też standardowe punkowe hasła typu: No Future.
Crust Punk jest to dość pojemny termin. Zespoły grające w tym stylu różnią się nieraz od siebie w słyszalny sposób. Jedne grają bardziej d-beatowo inne grindowo, thrashowo, hardcorowo. Jest to jeden z głównych i ekstremalnych nurtów muzyki Punk. Styl ten się zalicza do tzw. muzyki ekstremalnej. Crust Punk swoją ostrością dorównuje Heavy Metalowi, jednak Crust Punk jest szybszy, bardziej chaotyczny, i brutalny niż Heavy Metal. .
